Κοίταξε την ακτή
σαν η παλίρροια ποτέ να μην τελειώνει
Νιώσε τον άνεμο
Όσο τα σύννεφα θα εκπνέουν τ' όνομά σου
Χλωμά κι αδύνατα τα πρόσωπά μας
Παγωμένες και γυμνές οι αγκαλιές
Ψιθυρίζουμε νανουρίσματα
βουρκωμένοι όσο κοιτάζουμε
Όταν οι φίλοι οι παλιοί θα λένε
Για σένα είμαι εδώ
Όταν θα φεύγουν ένας ένας
για σένα θα μείνω εγώ
Άγγιξε τον ουρανό
Όσο ο ορίζοντας γκριζάρει το γαλάζιο
Κράτησε την ανάσα σου
Να νιώσεις, μπορείς, του φορτίου μου το βάρος;
Την εκδίκησή σου λαχταράς
Πικράθηκες κι εσύ;
Τη δύναμη εύχεσαι να 'χες
Τ' όνειρο να θυσιάσεις
Της τιμωρίας ο δρόμος
Ένα όνειρο αδιέξοδο
Θα χρωμάτιζες τον ορίζοντα
αν στο τέλος οδηγούσε;
Ίσως να σε πονά
Πίσω να μας αφήσεις
Μα νιώθεις την ανακούφιση;
Νιώθεις την απόγνωση;