Κάποτε υπήρχαν πράσινοι αγροί
που τους φιλούσε ο ήλιος
Κάποτε υπήρχαν κοιλάδες
όπου έρρεαν ποτάμια
Κάποτε υπήρχαν γαλάζιοι ουρανοί
με λευκά σύννεφα ψηλά
Κάποτε όλα τους ήταν μέρος
μιας παντοτινής αγάπης
Ήμασταν οι ερωτευμένοι
που τριγύριζαν στους πράσινους αγρούς
Οι πράσινοι αγροί χάθηκαν τώρα,
ξεράθηκαν από τον ήλιο
Έφυγαν από τις κοιλάδες
που τα ποτάμια έρρεαν
Έφυγαν με τον παγωμένο άνεμο
που σάρωσε μέσα τη καρδιά μου
Έφυγαν με τους ερωτευμένους
οι οποίοι αφήνουν τα όνειρά τους να χάνονται
Πού είναι οι πράσινοι αγροί
που περιπλανιόμασταν ;
Ποτέ δεν θα ξέρω τι σε έκανε να το σκάσεις
Πώς μπορώ να συνεχίσω να ψάχνω
όταν σκούρα σύννεφα κρύβουν την ημέρα ;
Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν υπάρχει τίποτα για μένα εδώ
Τίποτα σ'αυτόν το κόσμο, δεν έμεινε για μένα να δώ
Μα θα συνεχίσω να περιμένω μέχρι να γυρίσεις
Θα συνεχίσω να περιμένω μέχρι τη μέρα που θα μάθεις
Δε γίνεται να είσαι χαρούμενη
την ώρα που η καρδιά σου είναι στη περιπλάνηση
Δεν γίνεται να είσαι χαρούμενη μέχρι να τη φέρεις πίσω
Πίσω στους πράσινους αγρούς και σε εμένα ξανά