Η παλιά πόλη είναι ίδια
Καθώς κατεβαίνω απ'το τρένο
Κι εκεί για να με συναντήσουν είναι οι γονείς μου
Πιο πέρα στο δρόμο κοιτάω και εκεί τρέχει η Μαίρη
Μαλλιά χρυσά και χείλη σαν κεράσια
Είναι ωραίο να αγγίζω το πράσινο πράσινο γρασίδι της πατρίδας
Ναι, έχουν έρθει όλοι για να με συναντήσουν,
Τα χέρια τους κάνουν να με πιάσουν, χαμογελούν γλυκά
Είναι ωραίο να αγγίζω πράσινο, πράσινο γρασίδι της πατρίδας
Το παλιό σπίτι ακόμα στ΄κεται,
Παρόλο που η μπογιά έχει σκάσει και ξεραθεί
Κι εκεί είναι είναι η γέρικη βελανιδιά που έπαιζα πάνω
Κάτω στο δρόμο θα περπατήσω με τη γλυκιά μου Μαίρη
Μαλλιά χρυσά και χείλη σαν κεράσια
Είναι ωραίο να αγγίζω το πράσινο πράσινο γρασίδι της πατρίδας
Και τότε ξυπνώ και κοιτώ τριγύρω μου
Στους τέσσερις γκρι τοίχους που με περιβάλλουν
Και συνειδητοποιώ πως ναι, απλά ονειρευόμουν
Υπάρχει ένας φύλακας και ένας θλιμμένος γέρος ιερέας
Χέρι χέρι θα περπατήσουμε το ξημέρωμα
Πάλι θα αγγίξω το πράσινο, πράσινο γρασίδι της πατρίδας
Ναι, θα έρθουν όλοι για να με δουν
Στη σκιά της γέρικης αυτής βελανιδιάς
Καθώς θα με ξαπλώνουν κάτω απ'το πράσινο,πράσινο γρασίδι της πατρίδας