Γραμμες Των Οριζοντων [Grammes ton Orizonton] lyrics

Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου

για την κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία

πάντα στο ντεκ σε μια σεζ-λονγκ πεσμένη κάτωχρη

απ' τη γνωστή και θλιβερότατη αιτία

Πάντοτε ανήσυχα οι δικοί σου σε τριγύριζαν

μα εσύ κοιτάζοντας τα μάκρη αδιαφορούσες

σ' ό,τι σου λέγαν πικρογέλαγες γιατί ένιωθες

πως για τη χώρα του θανάτου οδοιπορούσες

Κάποια βραδιά που από το Στρόμπολι περνούσαμε

είπες σε κάποιο γελαστή σε τόνο αστείου:

"Πώς μοιάζει τ' άρρωστο κορμί μου καθώς καίγεται,

με την κορφή τη φλεγομένη του ηφαιστείου!"

Ύστερα σ' είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες

μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω

Κι εγώ που μόνο την υγρήν έκταση αγάπησα,

λέω πως εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω

(επανάληψη όλων των στροφών)