Deī Mors!
Deus mortuus est!
Dolor per meum caput insternit
Omne turget meus vīsus abputrit
Meum cor ambūrit ergā nihil albēns
Etsī id exsistet...
Meum corpus in lapidem saepit
Ad altem aeternitātem
Fuga temporis mī ēvītat
Etsī id exsistet — id certē iterum exsistet
Deī Mors!
Deus mortuus est!
Dēcipior in lūcum de offuciae
Tenebris in meam manum sēminat —
Intrā meam calvam cōgitātiōnēs pulverulentae
Etsī id exsistet...
Mea mēns lūcem diēs dīlaniat
Ignis in meam faucem dēlet
Absque inclūdendūm mea carne corruit
Etsī id exsistet — id certē iterum exsistet...
Deī Mors!
Deus mortuus est!
Meus cerebrum carcerem decet
Acus parvus mī ēnervāverat
Clāmōrēs taciturnī intra a mē non audiunt
Etsī id exsistet...
Mea anima admonita per tomatrum dēvorātur
Meus cruor dulcis in harēnam compūtrēscit
Mea voluntās vītae super tempora ēt spatia
Etsī id exsistet — id certē iterum exsistet
Deī Mors!
Deus mortuus est!
Guttur de verbōrum caecōrum
mī commodum olim fuit...