Город, которого нет [Gorod, kotorogo net] [Belarusian translation]

Ноч і цішыня, дадзена навек,

Дождж, а можа, снег падае там;

Хай i так, я бяскόнца надзеяй сагрэт,

У далі бачу горад, якόга няма.

Дзе вандрόўніку – свой прыстáнак мець,

Помнюць пэўна дзе, будуць чакаць;

Дзень за днём, то губляю, то блы́таю след,

Я іду ў гэты горад, якога няма.

(Там вандроўніку -- пры́стань адшукаць,

Пэўна помнюць там, будуць чакаць.

Дзень за днём -- след губляю, след блытаю я,

Я іду ў гэты горад, якога няма.)

Там для мяне гарыць агонь,

Як вечны знак – забытай праўды;

Мне да яго апошні крок,

Жыцця даўжэй -- крок гэты цяжкi.

Хто адкажа мне, што адзнáчыў лёс (лёс вы́значыў),

Хай пра гэта знаць не суджана;

Можа быць, за парогам мiнулых гадоў (гадоў стрáчаных),

Я знайду гэты горад, якога няма.

Там для мяне гарыць ачаг,

Як вечны знак – забытых ісцін.

Мне да яго рукой падаць, а (алé)…

Даўжэй жыцця -- зрабiць адзiн крок.

Там для мяне гарыць агонь,

Як вечны знак забытай праўды.

Мне да яго апошні крок, --

Жыцця даўжэй крок гэты цяжкi.