Δε θέλω να πω αντίο
Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι κάτι τους χρωστάω
Μα κάνουν λάθος, δε χρωστάω τίποτα σε κανέναν εκτός από μένα
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που νομίζουν ότι είμαι δημιούργημα δικό τους
Μα τα εύσημα αυτά μπορούν να τα πάρουν μονάχα οι γονείς μου
Από κει και ύστερα η πορεία ήταν δική μου, υπεύθυνη είμαι εγώ
[Ρεφρέν:]
Να πω αντίο στην ανωνυμία
Πρέπει να (πρέπει να, πρέπει να) πω αντίο
Στην ιδιωτικότητα, μα πάνω από όλα
Στην αθωότητα
Η ζωή μου δεν είναι παιχνίδι προς τέρψη δικιά σου
Κι αν μπορείς εσύ καλύτερα, είσαι καλοδεχούμενος στη δόξα μου
Δε θα σπαταλήσω το χρόνο μου να διορθώνω κουτσομπολιά
Πίστεψε ό,τι θες
[ρεφρέν]
Δε θέλω να πω αντίο
Δε χρειάζομαι λόγο για να κλάψω
Με κάνει κάπως να θέλω να
Με κάνει κάπως να πρέπει να
Σταματήσω και να το σκεφτώ
Μα το θέλω;
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Πάνω-πάνω, κ-κ-κάτω, πάνω-πάνω-πάνω
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Δεν το θέλω (πάω πάνω και μετά κάτω)
Πάνω-πάνω, κ-κ-κάτω, πάνω-πάνω-πάνω
Άκου να σου πω
Το θέμα πάντα εδώ καταλήγει
Κάποιοι άνθρωποι έχουν για κόκκυγα ένα φίδι
Που θα σου ρουφήξει τη ζωή, θα σου εξαντλήσει όλο το χρόνο
Λέγονται τροφοί
Άπιστοι είναι μα μην το φοβηθείς
Είναι άπληστοι
Ξέρεις ότι το καλύτερο είναι να σταματήσεις, να σταματήσεις να το σκεφτείς
Την αθωότητά σου
Δε θέλω να πω αντίο στην αθωότητα
Δε χρειάζομαι λόγο για να κλάψω, στην αθωότητα
Κράτα την αθωότητά σου
Κράτα (κράτα, κράτα), κράτα την αθωότητα
Κράτα
Σταμάτα και σκέψου το, πες αντίο, σκέψου το