Μην με πας στον πύργο και μην πάρεις το μωρό μου.
Εγώ ήμουν η κλεψύδρα.
Και oι κόκκοι της άμμου σαν θρυμματισμένο γυαλί
με προσπέρασαν σαν τούνελ στη θάλασσα.
Κι εγώ που πήγα να κοιμηθώ σαν δυο άνθρωποι
ξύπνησαν σαν ένας, τώρα μόνο εσύ παραμένεις.
Θα κλείσεις τα μάτια σου κι θα ταξιδέψεις πίσω
στον χρόνο όπου το φως ξεθώριαζε γρήγορα.
Και τις λέξεις ποτέ, μα ποτέ δεν θα τις ξεχάσεις, ωχ όχι.
Καθώς ξεγλιστρούσες.
Αντίο μωρό.
Ελπίζω η καρδιά σου να μην είναι ραγισμένη. Μην με ξεχάσεις.
Ναι ήμουν ευθαρσής.
Ήσουν μαζί μου όλη την ώρα.
Θα είμαι μαζί σου κάποια μέρα.
Κι εγώ που πήγα να κοιμηθώ κλαίγοντας,
ξύπνησα κλαίγοντας, για όλα τα χρόνια.
Κι εγώ που ποτέ, μα ποτέ δεν είπα αντίο.
Καθώς ξεγλιστρούσα.
Αντίο μωρό.
Ελπίζω η καρδιά σου να μην είναι ραγισμένη. Μην με ξεχάσεις.
Ναι ήμουν ευθαρσής.
Ήσουν μαζί μου όλη την ώρα.
Θα είμαι μαζί σου κάποια μέρα. (επανάληψη στίχου)
Ναι, θα είμαι μαζί σου κάποια μέρα.