คุณเคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน
เป็นความเข้มแข็งของฉันในวันที่ฉันบ้าคลั่งจนคุมสติไม่อยู่
แต่ฉันก็หมดเวลาไปกับเรื่องไร้สาระเสียมาก
ฉันน่าจะเห็นสัญญาณบางอย่างจากมือของคุณ
ฉันกลับไม่เห็นสัญญาณอะไรเลย
ตาของฉันพร่ามัวด้วยแสงไฟที่เจิดจ้า
และหลงทางไปจากสถานที่ที่ฉันควรจะอยู่
ฉันคิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว
แต่กลับให้คำแนะนำที่ไม่ดีกับลูกของเรา
ตอนนี้ฉันตัวคนเดียว
คุณเดินจากไปและทิ้งฉันไว้กับค่ำคืนที่ฉันไม่เคยหลับได้เลย
คุณนำความอบอุ่นและจิตวิญญาณของฉันไป เหลือไว้เพียงความสับสนและเย็นชา
นี่หรือคือที่ ๆ ฉันควรอยู่
ช่วงเวลาหนุ่มสาวหายไปแล้ว
ควรจะหาที่พักพิงที่ทำให้อบอุ่นใจ
ไม่มีใครที่จะช่วยคุณจากตัวคุณเอง
เมื่อคุณพบว่าเป็นสิ่งที่ยากเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปอย่างไร
ช่วงเวลาหนุ่มสาวหายไปแล้ว
ควรจะหาที่พักพิงที่ทำให้สบายใจ
เมื่อทุกสิ่งที่คุณรักจบลงไปแล้ว ฉันรู้
คุณไม่รู้จะทำอย่างไร แต่คุณก็เดินต่อไป
และตอนนี้ในแต่ละวันดูยาวนานเหลือเกิน
แต่ละค่ำคืนฉันเฝ้าแต่สงสัยว่าทำไม
ฉันมีแต่ความโกรธอยู่ในใจ
แล้วได้สู้กลับหรือแม้แต่พยายามจะสู้ไหม
มองไม่เห็นสัญญาณอะไรเลย
เพราะแสงไฟที่เจิดจ้าส่องเข้ามาทำให้เหมือนตาบอด
และคุณหลงทางจากที่ ๆ คุณจากมา
เราไม่ได้แตกต่างกันขนาดนั้น ไม่เลย
เราเติบโตมาเพื่อต้องการอะไรที่มากกว่าเดิม
แต่ฉันก็พบว่าเป็นเรื่องง่ายเพราะฉันทิ้งศีลธรรมไว้ที่หน้าประตูแล้ว
คุณเอาความจริงใจไป
และเฝ้ามองสิ่งนี้ที่แตกสลายลง
คุณหลงทางตั้งแต่คุณเริ่มแล้ว
ช่วงเวลาหนุ่มสาวหายไปแล้ว
ควรจะหาที่พักพิงที่ทำให้อบอุ่นใจ
ไม่มีใครที่จะช่วยคุณจากตัวคุณเอง
เมื่อคุณพบว่าเป็นสิ่งที่ยากเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปอย่างไร
ช่วงเวลาหนุ่มสาวหายไปแล้ว
ควรจะหาที่พักพิงที่ทำให้สบายใจ
เมื่อทุกสิ่งที่คุณรักจบลงไปแล้ว ฉันรู้
คุณไม่รู้จะทำอย่างไร แต่คุณก็เดินต่อไป
ช่วงเวลาหนุ่มสาวหายไปแล้ว
ควรจะหาที่พักพิงที่ทำให้สบายใจ
ไม่มีใครที่จะช่วยคุณจากตัวคุณเอง
เมื่อคุณพบว่าเป็นสิ่งที่ยากเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปอย่างไร