Blauwe ogen vol met zilt
Ik weet dat wanneer ik je ooit niet meer herinner
De blauwe ogen begeleidden de zonsondergangen
Blauwe ogen....
Blauwe ogen vol met zilt
Ik weet dat wanneer ik je ooit niet meer herinner
De blauwe ogen begeleidden de zonsondergangen
Blauwe ogen die schreeuwden: "Waar ben je?"
[Strofe 1]
Je spreekt over de liefde, koud en raar
Dwaas, zo theatraal, ruw maar stil
Alsof ik jou geloof en niet merk
Dat wij elke seconde
Verder uit elkaar staan, alsof voor immer
De tijd toont wier er tijdelijk is en wie eeuwig
Wie er klaar is om met een illusie te leven, maar dat ben ik niet
Genoeg, ik ben moe in jou te zoeken wat er voor geen gram is
Ik loop gewoon weg voor de mensen wiens woorden waardeloos zijn
[Refrein]
Blauwe ogen vol met zilt
Ik weet dat wanneer ik je ooit niet meer herinner
De blauwe ogen begeleidden de zonsondergangen
Blauwe ogen die schreeuwden: "Waar ben je?"
[Strofe 2]
Als we de tijd konden terugdraaien? Ik weet het eerlijk niet
Jij dacht dat deze wandeling door het paradijs niet langs de rand ging
De sentimenten veranderden in woede; daarna in onverschilligheid
Moeilijk om te ademen, jij plus mij is gelijk aan verstikking
De muren verdrukken ons verraderlijk - verdrukken speelt voor geheugen
En hier lachten wij, en hier waren wij, stop, blijf staan
Genoeg, ik ben moe in jou te zoeken wat er voor geen gram is
Ik loop gewoon weg voor de mensen wiens woorden waardeloos zijn
[Refrein]
Blauwe ogen vol met zilt
Ik weet dat wanneer ik je ooit niet meer herinner
De blauwe ogen begeleidden de zonsondergangen
Blauwe ogen die schreeuwden: "Waar ben je?"
Blauwe ogen vol met zilt
Ik weet dat wanneer ik je ooit niet meer herinner
De blauwe ogen begeleidden de zonsondergangen
Blauwe ogen die schreeuwden: "Waar ben je?"
Leila-Leila-Leila-Leila, Laila
Leila-Leila-Leila-Leila, Laila
Leila-Leila-Leila-Leila, Laila
Leila-Leila-Leila-Leila, Laila