كسي به من نگفته بود كه شهر قصه خسه است
بين گذشته ها و من پل سفر شكسته است
كسي به من نگفته بود كه خانه بي تو مانده
كه شهر از تو خالي است كسي غزل نخوانده است
كسي نگفت تا كه من خدايي نكرده نشكنم
غافل از اينكه خود من حادثه شكستنم
كسي به من نگفته بود كه باغ را بهار نيست
در پس پشت پنجره كسي در انتظار نيست
كسي به من خبر نداد كه تو به خواب رفته اي
مث گل سفيد خواب به شط آب رفته اي