گل هزارپر [Gole Hezarpar] lyrics

این لبای گرم اونه که می‌تونه لب‌هامو با خنده واکنه

این صدای قلب اونه که می‌تونه از تنم غمو رها کنه

این بارون اشک منه که قصه‌ی شب‌های تنها سرودنه

این سایه‌ی بخت منه که پشت این پرده‌ی سیاه بودنه

من یه گل هزارپرم که پای هر پرم یه خاره

داغ تابستون رو سرم؛ اما تنم پر از بهاره

اون با ستاره هم‌سفر، من گل داغ خورشیدم

سیاه‌تر از بخت بدم رنگی به دنیا ندیدم

امشب، مهتاب با منه تا وقت سپیده

فردا، فردا لحظه‌ی دیدار امیده

اون که لبام منتظر ململ داغ رو لباشه

یه شب می‌آد که قلب من خسته‌تر از زنگ صداشه

وقتی بیاد با خنده‌هام ابرا رو بارون می‌کنم

تو جنگل سبز چشام خورشیدو مهمون می‌کنم

امشب، مهتاب با منه تا وقت سپیده

فردا، فردا لحظه‌ی دیدار امیده