Πόσο σκληρός είναι ο χρυσός κανόνας*
Όταν οι ζωές που ζούμε είναι μόνο ψεύτικες
Και ήξερα ότι τα φώτα της πόλης ήταν πολύ βαριά για μένα
Όπως και να έχει όμως εγώ κουβάλησα καράτια για να δούνε όλοι
Και είδα τον θεό να κλαίει στην αντανάκλαση των εχθρών μου
Και όλοι οι εραστές χωρίς χρόνο για μένα
Και όλες οι μητέρες μεγαλώνουν τα παιδιά τους
Ώστε να μείνουν μακριά μου
Γλώσσες στις υποδοχές των ηλεκτρισμένων μας ονείρων
Εκεί όπου τα λύματα της νιότης έπνιξαν την σπίθα της εφηβείας μου
Και ήξερα ότι τα φώτα της πόλης ήταν πολύ βαριά για μένα
Όπως και να έχει όμως εγώ κουβάλησα καράτια για να δούνε όλοι
Και προσευχήσου να μην γίνουν όπως εγώ
Και είδα τον θεό να κλαίει στην αντανάκλαση των εχθρών μου
Και όλοι οι εραστές χωρίς χρόνο για μένα
Και όλες οι μητέρες μεγαλώνουν τα παιδιά τους
Ώστε να μείνουν μακριά μου