Χρυσαφί καφέ υφή σα τον ήλιο
Μου επιβάλλει με το μυαλό μου και τρέχει
Καθ’ όλη τη νύχτα
Δε χρειάζεται να παλέψω
Δε κατσουφιάζω ποτέ με το χρυσαφί καφέ
Κάθε φορά σα τελευταία φορά
Στο πλοίο της δεμένος στο κατάρτι
Σε μακρινές χώρες
Πάρε με απ’ τα χέρια
Δε κατσουφιάζω ποτέ με το χρυσαφί καφέ
Χρυσαφί καφέ η ωραιότερη ξελογιάστρα
Μέσα απ’ τις εποχές κατευθύνεται προς Δυτικά
Από μακριά
Μένει για μια μέρα
Δε κατσουφιάζω ποτέ με το χρυσαφί καφέ
Ούτε ένα κατσούφιασμα
Με το χρυσαφί καφέ
Ούτε ένα κατσούφιασμα
Με το χρυσαφί καφέ