Όταν έφυγα, έφυγα μ'έναν αδελφό
Αυτός κι εγώ, το μόνο που είχαμε ήταν τον άλλο
Είμασταν νεαροί, ήταν άνοιξη
Και τα ονειρά μας για χρυσό ήταν μεγάλα
Ω, Χριστίνα, χρυσό μπορεί να γίνει άμμο
Σ'αυτός ο μεγάλος φλεγόμενος δρόμος
Περπάτησα δίπλα του
Έγινε αδύναμος, και στήρισε σε'μένα να τον οδηγήσω
Αν και αμφισβήτησα το μέλλον μας σ'αυτό το δυσάρεστο μέρος
Ω, Χριστίνα, χρυσό μπορεί να γίνει άμμο
Ακόμα μοίρασε το ονειρό μου
Δεν πείραζε πόσο τρελό ήταν
Πίστεψε σε'μένα
Ήμουν το μόνο που είχε
Και χαίρεσα για την παρέα του
Στον έρημο, πιο πέρα απ'το λιβάδι που έκαιγε
Χάσαμε, είμασταν βλάκες και ανυποψίαστες
Διψάμε και είμασταν τόσο απελπισμένοι
Δε θα το κατάλαβες ποτέ
Ω, Χριστίνα, χρυσό μπορεί να γίνει άμμο
Ακόμα χρησημοποίησα τη θέληση μου μ'αυτόν
Τον δίδασκα το Τραγούδι του Κήματου του Ωκεανού
Αυτός, που μοίρασε το κυνήγι μου
Τώρα ήταν θαμμένος σ'έναν μόνο τάφο
Έπινε νερό από πηγάδι που ήταν δηλητηριασμένο
Και πέθαινε όπου έπεσε - ένα τέρας από σφαγή
Όταν τα μάτια του έχασαν σιγά
Το παλιό του ρολόι έπεσε απ'το χέρι του
Ω, Χριστίνα, χρυσό μπορεί να γίνει άμμο
Ω, Χριστίνα, χρυσό μπορεί να γίνει άμμο