تو دنیای پر از بی‌تکیه‌گاهی
چقدر خوبه بدونی یک نفر هست
که وقتی راهتو گم کرده باشی
نجاتت میده از اندوه بن‌بست
نمی‌ذاره غرورت کم بیاره
پر پروازتو یادت بیاره
رفاقتی که صادقانه باشه
تا وقتی زنده هستی موندگاره
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت
هوای سرزمین و عطر خاکت
پر از حکایت کهنه شرابه
پر از طراوت انگور و تاکه
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت
تو برای من همان صداقتی
که جهان رو گشتم و پیدا نبود
هیشکی مثل تو به حرفام گوش نکرد
مثل تو با قلبم آشنا نبود
تو برای من همون ترانه ای که
به جز ما کسی باورش نداشت
تو برای من همون یک نفری که
تو سختیهام منو تنها نگذاشت
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت
هوای سرزمین و عطر خاکت
پر از حکایت کهنه شرابه
پر از طراوت انگور و تاکه
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت
هوای سرزمین و عطر خاکت
پر از حکایت کهنه شرابه
پر از طراوت انگور و تاکه
عجب گوهر کمیابی‌ست رفاقت