Saepe somniavi locum remotum,
ubi herois salutatio mihi exspectaret,
quo vulgus comploderet, vultu meo aspecto,
et diceret vox, hic esse mihi manendum.
Ibi quondam ero, distantiam superare potero
modum inveniam meum, si fortis esse potero
Scio omne mille passuum, dignum mihi fore
Cum distantiam superavero, ero ubi pertineo.
Per ignotam viam, ut sortem carperem
Cum vacillet via, ad te me ducet.
Et mille anni essent mora digni
Aetatem poscat, quod quomodo faciam.
Et non respiciam, distantiam superare potero
Et in initere manebo, cladem non accipiam
sed adverso colle ascensus est, spem autem non perdam
Usque distantiam faciam et perfactum iter meum sit.
Sed pars difficillima praeter gloriam aspicere est
Nam herois virtus corde eius aestimata est.
Sicut stella cadens, distantiam superabo
mundum explorabo, huius mala obeam
Non curo quam viam, distantiam superare potero
Usque salutationem inveniam in brachiis tuis exspectantem.
Mundum explorabo, eius mala obeam,
Usque salutationem inveniam in brachiis tuis exspectantem.