Βαθιά, σε μια γωνιά της νύχτας
ήμασταν ξαπλωμένοι στη μέση του δρόμου
μετρούσαμε τα αεροπλάνα που πετούσαν
χωρίς να μπορούμε να φανταστούμε που πάνε
ήμασταν μεθυσμένοι και δίναμε στον κόσμο δικαιώματα
όπως πέφταμε και χτυπούσαμε τα κεφάλια μας στο κράσπεδο του πεζοδρομίου
με κάνεις να γελάω μέχρι θανάτου
μπορείς να σκεφτείς κανέναν καλύτερο τρόπο για να πνιγείς
ιστορίες που μου είπαν και ιστορίες που σου είπαν
και σκέφτηκες ποτέ αν είναι αλήθεια?
και όλες τους οι λέξεις ήταν για δόξα
λοιπόν πάντα ακουγόντουσαν άδειες*
όταν ψάχναμε για τον παράδεισο
ψάχναμε για τον παράδεισο
και εδώ κάτω από το έδαφος
όταν ήμασταν ξαπλωμένοι στη βρωμιά
δεν υπάρχει αναμονή για τον παράδεισο
αναμονή για τον παράδεισο
δεν πήγαν όλα όπως τα είχαμε σχεδιάσει
όμως κάναμε το καλύτερο απ' ό,τι είχαμε, ξέρεις
περνώντας το ποτό από χέρι σε χέρι
παραδεχόμαστε ότι πραγματικά δεν ξέρουμε τίποτα
ιστορίες που μου είπαν και ιστορίες που σου είπαν
και σκέφτηκες ποτέ αν είναι αλήθεια?
και όλες τους οι λέξεις ήταν για δόξα
λοιπόν πάντα ακουγόντουσαν άδειες
όταν ψάχναμε για τον παράδεισο
ψάχναμε για τον παράδεισο
και εδώ κάτω από το έδαφος
όταν ήμασταν ξαπλωμένοι στη βρωμιά
δεν υπάρχει αναμονή για τον παράδεισο
αναμονή για τον παράδεισο
θα πάρω τις πιθανότητές μου εδώ στο κράσπεδο μαζί σου
βλέπαμε τα αεροπλάνα να μας αφήνουν πίσω
εδώ στο κράσπεδο μαζί σου
βλέπαμε τα αεροπλάνα να μας αφήνουν πίσω
και τότε έβαλες το χέρι σου μέσα στο δικό μου
και με τράβηξες μακριά από τα θεία πράγματα
σταμάτα να κοιτάς για τον παράδεισο, περίμενε να θαφτείς
και όλες τους οι λέξεις ήταν για δόξα
λοιπόν πάντα ακουγόντουσαν άδειες
όταν ψάχναμε για τον παράδεισο
ψάχναμε για τον παράδεισο
και εδώ κάτω από το έδαφος
όταν ήμασταν ξαπλωμένοι στη βρωμιά
δεν υπάρχει αναμονή για τον παράδεισο
αναμονή για τον παράδεισο