Η Κυριακή είναι μουντή,
οι ώρες μου είναι άυπνες..
Πολυαγαπημένη/ε, οι σκιές
με τις οποίες ζω, είναι αμέτρητες..
Μικρά λευκά λουλούδια
δε θα σε ξυπνήσουν..
Όχι εκεί που η μαύρη άμαξα
της θλίψης σε έχει πάει..
Οι άγγελοι δε σκοπεύουν
να σε επιστρέψουν..
Άραγε θα θύμωναν
αν ερχόμουν να σε βρω;
Θλιμμένη Κυριακή..
Θλιμμένη είναι η Κυριακή,
την περνώ με τις σκιές..
Η καρδιά μου κι εγώ
έχουμε αποφασίσει όλα να τελειώσουν..
Σύντομα θα φέρουνε λουλούδια
και θα πούνε θλιμμένες προσευχές, το ξέρω..
Ας μη θρηνούν,
ας μάθουν ότι χαίρομαι που φεύγω..
Ο θάνατος δεν είναι όνειρο,
γιατί στον θάνατο σε αγγίζω..
Με την τελευταία μου πνοή
θα σε δοξάζω..
Θλιμμένη Κυριακή..