Μου λες, ότι δεν πάει άλλο
Είμαστε μόνοι τώρα, εμείς, πάνω σε έναν μπλε πλανήτη
Και όταν φτάνει το βράδυ, εισβάλλεις στην σφαίρα μου
Δεν είναι η Άνοιξη αυτό που δεν έχω νιώσει εδώ και κάποιο καιρό
Δεν έχω νιώσει εδώ και κάποιο καιρό
Τα ρίγη στο δέρμα μου, το όνομα σου ανάμεσα στα αστέρια
φαίνεται σαν χθες, φαίνεται σαν χθες όταν το βράδυ
μας κρατούσε όταν με κρατούσες
Θυμάμαι ακόμα, εκείνη τη νύχτα όπου βλέπαμε
Να εξαφανίζονται από την θάλασσα οι ουρές των πλοίων
Δες ότι είμαι εδώ και τρέμω
μίλα, μίλα, μίλα, μίλα μαζί μου
Αλλά ίσως τα πήρα όλα ως δεδομένα
και λέω στον εαυτό μου πόσο ανόητη ήμουν που δεν ήξερα να υποκρίνομαι
Μέσα μου σε αγαπώ και εξωτερικά τρέμω
όπως η γλυκίνη της νύχτας
Στοιχηματίζω ότι τώρα δεν έχεις πια
την συνήθεια να κάνεις πάντα όπως εσύ θέλεις τα πράγματα
Και όταν φτάνει το βράδυ, μου λείπει η ατμόσφαιρα
δεν είναι η άνοιξη
φαίνεται σαν χθες, φαίνεται σαν χθες όταν το βράδυ
μας κρατούσε όταν με κρατούσες
Θυμάμαι ακόμα, εκείνη τη νύχτα όπου βλέπαμε
Να εξαφανίζονται από την θάλασσα οι ουρές των πλοίων
Δες ότι είμαι εδώ και τρέμω
μίλα, μίλα, μίλα, μίλα μαζί μου
Αλλά ίσως τα πήρα όλα ως δεδομένα
και λέω στον εαυτό μου πόσο ανόητη ήμουν που δεν ήξερα να υποκρίνομαι
Μέσα μου σε αγαπώ και εξωτερικά τρέμω
όπως η γλυκίνη της νύχτας
Πίσω μας βλέπω τις μέρες που πέρασαν σαν ατέλειωτα τρένα
ίσως να μου λείπει ένα μέρος
ενός μακρινού παρελθόντος όπως μακρινός είναι ο Άρης
Τι θα πεις όταν θα έρθω να σε βρω
Όταν θα σε πλησιάσω;
Θυμάμαι ακόμα, εκείνη τη νύχτα όπου βλέπαμε
Να εξαφανίζονται από την θάλασσα οι ουρές των πλοίων
Δες ότι είμαι εδώ και τρέμω
μίλα, μίλα, μίλα, μίλα μαζί μου
Αλλά ίσως τα πήρα όλα ως δεδομένα
και λέω στον εαυτό μου πόσο ανόητη ήμουν που δεν ήξερα να υποκρίνομαι
Μέσα μου σε αγαπώ και εξωτερικά τρέμω
όπως η γλυκίνη της νύχτας
Τώρα που δεν μπορώ πια να γυρίσω
στο σημείο που ήμουν μικρή και ήμουν σωσμένη από κάθε κακό
και από σένα, από σένα, από σένα.