Κάποτε ήμουν κι εγώ κοριτσάκι
ερωτευμένο με τον πατέρα του.
Γι' αυτόν σφάλω πάντα και είμαι
η άχαρη κόρη του.
Δοκίμασα να τον κατακτήσω
και δεν τα κατάφερα ποτέ
και αγωνίστηκα για να τον αλλάξω,
θα χρειαζόταν μια άλλη ζωή.
Η υπομονή των γυναικών αρχίζει σ' εκείνη την ηλικία,
όταν γεννιούνται μες στην οικογένεια εκείνες οι μισο-αντιπαλότητες.
Και χάνεσαι μέσα σ’ ένα σινεμά,
όπου πας να ονειρευτείς ότι φεύγεις
με τον πρώτο τυχόντα που σου λέει ψέματα.
Οι άντρες δεν αλλάζουν,
πρώτα μιλούν γι’ αγάπη κι έπειτα σ’ αφήνουν μόνη.
Οι άντρες σε αλλάζουν
κι εσύ κλαις χίλια βράδια για το «γιατί».
Όμως οι άντρες σε σκοτώνουν
και πάνε με τους φίλους τους να γελάσουν εις βάρος σου.
Έκλαψα κι εγώ την πρώτη φορά,
μαζεμένη σε μια γωνιά και ηττημένη.
Εκείνος έκανε και δεν καταλάβαινε
γιατί έμενα ακίνητη και σιωπηλή.
Με τον καιρό όμως ανακάλυψα,
αφού έγινα λίγο πιο σκληρή,
ότι ο άντρας μες στην ομάδα είναι πιο κακός
όταν είναι μόνος φοβάται.
Οι άντρες δεν αλλάζουν,
βγάζουν λεφτά για να σ’ αγοράσουν
κι έπειτα σε πουλάνε.
Τη νύχτα οι άντρες δε γυρίζουν
και σου δίνουν ό, τι δε θέλεις.
Γιατί όμως οι άντρες, που γεννιούνται
και είναι παιδία γυναικών,
δεν είναι ωστόσο σαν κι εμάς;
Αγάπη μου, οι άντρες που αλλάζουν
είναι σχεδόν το ιδανικό που δεν υπάρχει.
Είναι εκείνοι που είναι ερωτευμένοι όπως εσύ.