Sur la pontoj de Romo, la geamantoj estas multnombraj,
Sed kiom da ili? Neniu scias...
Kaj ili babilas, kaj ridas,
Ili ridas, kaj intertuŝas,
Kaj ili rigardas la akvon preterflui.
Tie ili restas, kia ajn la vetero,
Pri la vetero, ili fajfas...
La geamantoj de Romo estas multnombraj,
Sed kiom da ili? Neniu scias.
Sur la pontoj de Romo, la geamantoj, nokte
Diras la veron unuj al la aliaj,
Kaj ili parolas, kaj ili ploras,
Ili ploras kaj intertuŝas,
Dum preterfluas la akvo.
Kaj leviĝinte la suno,
Ili perdiĝas en la urbo,
Kaj ili plenigas la stratojn,
Ĉar en Romo, la geamantoj
Estas multnombraj, kiel ni scias.
Kaj leviĝinte la suno,
Ili perdiĝas en la urbo,
Kaj ili plenigas la stratojn,
Ĉar en Romo, la geamantoj
Estas multnombraj
Sed kiom da ili? Kiu scias?