Услед за паміраючымі сонцам і месяцам
пачынаецца вандраванне ў моры ценяў.
Мядзведзь будзе пільнаваць пахавальнае вогнішча.
Цела ляжыць у каменнай магіле.
За завесай чутны плач Зямлі;
святло лета знікае,
дух дуба пасаджаны ў лодку,
зіма і восень ізноў перамагаюць.
Я вярнуся.
Я вярнуся.
Калі духі зімы саслабнуць.
Я вярнуся дахаты.
Пад зямлёй ва ўтоеным свеце,
за аблокамі на захадзе,
завяршае доўгі шлях лодка,
дзе балююць зіма з восенню.
У бездані холадна і цёмна,
толькі цені растуць там,
там змрочныя істоты,
змрачнейшыя жахі.
Я вярнуся.
Я вярнуся.
Калі духі зімы саслабнуць.
Я вярнуся дахаты.
Мерцвякі пакоюцца ў белых адзеннях,
за цяжкімі халоднымі каменнымі дзвярамі,
але прыслухаўшыся да войска мёртвых,
часам можна пачуць іх спеў.
Мерцвякі пакоюцца ў белых адзеннях,
за цяжкімі халоднымі каменнымі дзвярамі,
але прыслухаўшыся да войска мёртвых,
часам можна пачуць іх спеў.
Я вярнуся.
Я вярнуся.
Калі духі зімы саслабнуць.
Я вярнуся дахаты.