Το σπαθί σου γέρασε και σκούριασε
Κάηκε κάτω από τον ανατέλλων ήλιο
Είναι κλειδωμένο σαν ένα τρόπαιο
Ξεχνώντας όλα τα πράγματα που έχει κάνει
Και παρόλο που πάει πολύς καιρός
Είσαι ακριβώς πίσω εκεί που ξεκίνησες
Το βλέπω στα μάτια σου
Ότι τώρα εγκαταλείπεις το όπλο
Όταν ήμουν 17
Είχα καρπούς σα χάλυβα
Και αισθανόμουν ολοκληρωμένος
Και τώρα το σώμα μου σβήνει
Πίσω από μια μπρούτζινη παρωδία
Και είμαι απαρχαιωμένος
Αλλά αν η πιθανότητα παρέμενε
Να δω εκείνες τις καλύτερες μέρες
Θα περιόριζα τα κανόνια
Τα αυτιά μου έχουν εκραγεί σε κομματάκια
Από όλα τα χτυπήματα από το τουφέκι
Αλλά ακόμα λαχταρώ εκείνο τον ήχο
ΡΕΦΡΕΝ
Άκουσα ότι παίζεις κιθάρα
Κάτω σε ένα άθλιο μπαρ
Όπου σκίνχεντ συνήθιζαν να μαλώνουν
Το χαμόγελό σου του Τοκουγκάβα
Και το στυλ σου για τα σκουπίδια
Συνήθιζαν να σώζουν τη νύχτα
Ένοιωσες το επερχόμενο κύμα
Μου είπες θα ήμασταν όλοι γενναίοι
Είπες ότι δε θα δίσταζες
Αλλά στα χρόνια που πέρασαν
Μέχρι που σε είδα τελευταία φορά
Δεν έχεις κινηθεί μια ίντσα
ΡΕΦΡΕΝ
Σε βλέπω να λάμπεις στο δρόμο σου
Συνέχισε, συνέχισε, συνέχισε
ΡΕΦΡΕΝ