Girtîyên Azadîyê [Turkish translation]

Generalekî tirsonek,

Zalimekî bê însaf

Dîwarên qalind bê pencere avakir

Dergihên hesinî, quflên polat dadan

Zindanên bin erdê , zindanên sarî tarî

Bi hostayiya sedsala bîstan pêkanî,

û li ber dergeh peyên bê mêjî

Mirovên potîn reş ,gerdeyanên robot raçikandin

Welathezekî serhişk, ku carekî got: na êdî bes e!

Li vê keleha zerhî , kire mêvan

General hertişt jê stand

Serbestî, çek, dê û bav, xûşk û bira

Jê stand rojxewnên şêrîn

Ronahî jê stand

Lê ma bawerî

Lêdan dane kehrebê

Hilweşandin, korkirin, sûtandin

Diran rakişandin

Neynûk rakişandin

Namûs hingavtin

Marşên şofînî pê dane xwendin

Pîsî pê dane xwarin

Lê çi kê wî dawî

Baweriya wî nehejandin.

Tirs kete dilê general

çekên xwe, hostayiya sedsala bîstan,

Dostên xwe yên li pişta behra

Bi çiyayê baweriyê pîvand li ber bû girkok, zû ji ber çavan windabû.

Şeveke havîna germ,

heyv li ezmana dibisirî

Stêrka xwe bi ser Herekorê û Geverê de,

bi hisret newq dikir wê şevê

Dengê gula tivinga pêsmerge ji Geverê firî û li Diyarbekirê danî

Dîwarên qalind çirand û mizgînî anî

ji girtîyên azadîyê re