Στην Κορυτσά τα καραβάνια
φεύγουν για Γρεβενά
πέσανε κάτω τα ταβάνια
κι ο ουρανός πουθενά.
Κι εγώ ζητιάνος σε δυο στράτες
μια εκεί μια εδώ,
λίγο πριν φτάσω στους Φιλιάτες
γιάρνανα θα σου πω.
Γιάρνανα γιαρνανέ
δεν έχει γη για μένανε,
γιάρνανα γιαρνανέ
και συ κομμάτια ουρανέ.
Έρμα κοπάδια στην Ομόνοια
σώματα αδειανά
ρίγος στο στήθος μου τα χρόνια
σαν παιδιά ορφανά.
Και συ δεν είπες να μου γράψεις
να μου πεις σ’ αγαπώ
τη νύχτα που θα προσπεράσεις
γιάρνανα θα σου πω.