Αδύνατον τα όνειρα να βγουν αληθινά
Κουράστηκα να βλέπω τη ζωή να προσπερνά
Ξημέρωσε και δεν με περιμένεις πουθενά
Οι δρόμοι ερημώνουνε καθώς τους περπατώ
Στα χέρια μου το τίποτα κρατώ
Κι εγώ που σ’ αγαπάω, φοβάμαι μη μου πεις
πως τώρα τελειώσαμε εμείς
Εγώ για χάρη σου
Θα ανάβω κάθε νύχτα το φεγγάρι σου
Αγγέλους θα κεντώ στο μαξιλάρι σου
Στον ίσκιο σου επάνω θα πατώ
Εγώ για χάρη σου
Σα γράμμα ξεχασμένο στο συρτάρι σου
Ψυχούλα μου, σηκώνω όλα τα βάρη σου
κι αντάλλαγμα ποτέ δε σου ζητώ
Αδύνατον να μπω στην κλειδωμένη σου καρδιά
Στα μάτια σου σβησμένη της αγάπης η φωτιά
Θυμήθηκες πως έχεις κάποια χρέη από παλιά
Στις τσέπες σου σκισμένα της ζωής μας τα χαρτιά
Στο μέτωπο του χρόνου η χαρακιά
Κι εγώ που σ’ αγαπάω φοβάμαι μη μου πεις
Πως τώρα τελειώσαμε εμείς
Εγώ για χάρη σου...