جان منی جان منی جان من
آن منی آن منی آن من
شاه منی لایق سودای من
قند منی لایق دندان من
قند منی
نور منی باش در این چشم من
چشم من و چشمه حیوان من
گل چو تو را دید به سوسن بگفت
سرو من آمد به گلستان من
قند منی
نور منی باش در این چشم من
چشم من و چشمه حیوان من
از دو پراکنده تو چونی بگو
زلف تو حال پریشان من
دست فشان مست کجا می‌روی
پیش من آ ای گل خندان من
قند منی
ای رسن زلف تو پابند من
چاه زنخدان تو زندان من
جان منی جان منی جان من
آن منی آن منی آن من
شاه منی لایق سودای من
قند منی لایق دندان من