نيازي به حرف زدن نيست (فقط كافيه كه) به خودمون يه نگاه بندازي
توي هر نگاهي كه به صورتت ميندازم بوي جدايي رو مي شنوم
توي قلبت يه بيابونه
كه التهاب آتشش خاموش نمي شه
كه دلهره هم در پشت اون (آتش) پنهان نمي شه
عشق غرق در درياچه ي اشك (ما) شده
(اين اتفاقات) از سرنوشتت نمي گذره (هميشه يادت مي مونه)
درونت آرام نمي گيره
اگه راه برگشتي (مونده) باشه خيال مي كني قلب (من) دوباره به سمت تو نمياد؟-(يا خيال مي كني) توي راهي كه طي مي كنه سرنوشت رو هم شكست نمي ده؟
اگه حقيقتش عشق باشه، به يك نگاه (دوباره) نمي ارزه؟
يا اگه دروغي (در كار) باشه اين (دروغ) نوشته شده رو پاك نمي كنه؟