Gente di mare [Polish translation]

Nas, ludzi równin

Doświadczonych żeglarzy miast

Morze zawsze trochę przeraża

Przez tę koncepcję zbytniej wolności

A przecież mamy sól we włosach

Mamy morza głębię

A zziębnięte kobiety w szalach

Oczekują nie wiadomo na co

Ludzie morza, którzy odpływają

Gdzie tylko chcą, sami nie wiedzą dokąd

Ludzie, którzy umierają z tęsknoty

Ale kiedy wracają, po jednym dniu umierają

Z powodu pragnienia, żeby wypłynąć

(Ludzie morza)

I kiedy zatrzymujemy się na brzegu

(Ludzie morza)

Wzrok biegnie ku horyzontowi

(Ludzie morza)

Zabierając tam dryfujące myśli

Przez tę koncepcję zbytniej wolności

Ludzie morza, którzy odpływają

Gdzie tylko chcą, sami nie wiedzą dokąd

Korsarze, których już nie ma

Ludzie oddaleni, którzy noszą w sercach

Tego wielkiego niebieskiego brata

Poza morzem jest ktoś, kto

Jest ktoś, kto nie wie nic o Tobie

Ludzie morza, którzy odpływają

Gdzie tylko chcą, ale sami nie wiedzą dokąd

My więźniowie tych wielkich miast

Żyjemy ciągle dniem dzisiejszym i wczorajszym

Przybici do rzeczywistości

A ludzie morza płyną