Στρατηγέ, πίσω απ’ το λόφο
Βρίσκεται η σκληρή και φονική νύχτα
Και στο λιβάδι βρίσκεται ένας χωρικός
Γερμένος στο ηλιοβασίλεμα μοιάζει με κοριτσάκι
Των πενήντα χρόνων και των πέντε γιών
Ήρθαν στον κόσμο σαν λαγοί
Φύγαν απ’ τον κόσμο σα φαντάροι
Και δεν γυρίσαν ακόμη
Στρατηγέ, πίσω απ’ τον σταθμό
Δείτε το τρένο πού ‘φερνε τον ήλιο
Δεν κάνει στάση πια ούτε για κατούρημα
Πάμε γραμμή σπίτι χωρίς πλέον να σκεφτόμαστε
Πως ο πόλεμος είναι ωραίος ακόμα κι αν πονά
Πως θα γυρίσουμε ξανά να τραγουδήσουμε
Πως θα κάνουμε έρωτα ξανά, έρωτα με τις νοσοκόμες
Στρατηγέ ο πόλεμος τέλειωσε
Ο εχθρός έχει φύγει, έχει κατατροπωθεί, έχει ηττηθεί
Πίσω απ’ τον λόφο δεν υπάρχει πια κανείς
Μόνο οι πευκοβελόνες και σιωπή και μανιτάρια
Καλά για φάγωμα, καλά για αποξήρανση
Για να φτιαχτεί η σάλτσα όταν έλθουν Χριστούγεννα
Όταν τα παιδιά κλαίνε
Κα για ύπνο δεν θέλουν να πάνε.
Στρατηγέ αυτά τα πέντε αστέρια
Αυτά τα πέντε δάκρυα στο πετσί μου
Ποιο το νόημα μεσ’ στο θόρυβο αυτού του τρένου
Ποιο είναι μισοάδειο και μισογεμάτο
Και πάει γοργά προς τον γυρισμό
Σε δυό λεπτά είναι σχεδόν μέρα
Είναι σχεδόν σπίτι, είναι σχεδόν αγάπη