ნეტავ სად არის კიდევ ცა,
უძიროდ ლურჯი, ხალასი,
სწორედ ისეთი, როგორც შენია.
ნაიარევი წარსული,
ნანგრევი ნარიყალასი,
ჭაღარასავით შემოგრჩენია.
თბილისო - მზის და ვარდების მხარეო,
უშენოდ - სიცოცხლეც არ მინდა,
სად არის სხვაგან ახალი ვარაზი,
სად არის ჭაღარა მთაწმინდა.
Такой лазурный небосвод
Сияет только над тобой,
Тбилиси, мой любимый и родной!
И Нарикала здесь стоит,
Как память прошлых тяжких бед,
Твою главу венчая сединой.
Расцветай под солнцем, Грузия моя,
Ты судьбу свою вновь обрела.
Не найти в других краях твоих красот,
Без тебя и жизнь мне не мила!
ჩაივლი მტკვართან ხეივანს
და გაზაფხულის მაყრები
მეგებებიან მწვანე ჭადრები.
აქ არ იმღერო, ძნელია,
აქ ხომ ვერხვებიც მღერიან
და ცაც ფირუზზე ლურჯი ფერია.
თბილისო - მზის და ვარდების მხარეო,
უშენოდ - სიცოცხლეც არ მინდა,
სად არის სხვაგან ახალი ვარაზი,
სად არის ჭაღარა მთაწმინდა.