Μαύρη βροχή, γκρίζα σκιά,
μουντό καθρέφτισμα του εαυτού μου.
Σιωπηλές σκέψεις, ψυχρή ελπίδα,
έτσι βάζω τη ζωή μου
πότε φωτεινή πότε σκοτεινή.
Θέλω να τα καταφέρω,
ψάχνω το πρωί,
έτοιμος για το μεγάλο άλμα
πάνω από τις σκιές, πάνω από τις αμφιβολίες,
πάνω από το φόβο, πάνω από την άβυσσο.
Ενάντια στον άνεμο.
Ενάντια στον άνεμο και παλιούς δαίμονες,
ενάντια στην θύελλα ακόμα κι αν πονά,
ενάντια σε ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες
ενάντια κι πάλι μονάχα στον απλό δρόμο,
κι έτσι πετάω απευθείας προς τον ήλιο,
πηδάω πάνω από τις σκιές,
νικώ τον χρόνο,
πάνω μου ο πλατής ουρανός,
το άρπαγμα κατά των αστεριών
δεν είναι πια μακρυά,
δεν είναι πια μακρυά.
Εντελώς χωρίς όρια στόχοι υψηλοί,
καμένη γη, χαμένος χρόνος,
ένα καινούργιο πρωινό, πλατής ουρανός,
το άρπαγμα κατά των αστεριών,
δεν είναι πια μακρυά,
μπορώ να τα καταφέρω,
πάνω από την άβυσσο,
έτοιμος για τη μεγάλη πτήση
πάνω από τις σκιές, πάνω από τις αμφιβολίες
ως την τελευταία πνοή.
Ενάντια στον άνεμο...
Ενάντια στον άνεμο
έτοιμος για το μεγάλο άλμα
ενάντια στον άνεμο,
τον φόβο και την άβυσσο.
Ενάντια στον άνεμο και παλιούς δαίμονες,
ενάντια στην αναμονή για καλύτερους καιρούς,
ενάντια κι πάλι μονάχα στον απλό δρόμο,
κι έτσι πετάω απευθείας προς τον ήλιο,
πηδάω πάνω από τις σκιές,
νικώ τον χρόνο,
πάνω μου ο πλατής ουρανός,
το άρπαγμα κατά των αστεριών
δεν είναι πια μακρυά.
Ενάντια στον άνεμο...
Έτοιμος για το μεγάλο άλμα
ενάντια στον άνεμο,
τον φόβο και την άβυσσο.