Κάπου ακούω το χαμόγελό σου
κι εκεί αρχίζει, κάτ' απ' το δέρμα
αυτό το περίεργο συναίσθημα είναι μόνο δικό μου
και με "ρίχνει" κάτω και μ' "ανεβάζει"
Όταν με χτυπά, χτυπά, στη γη κάτω με ρίχνει
και ακόμα κι αν στην πλευρά αυτή κοιτώ
ο δρόμος μ΄ οδηγεί, οδηγεί στα δικά σου χείλη
για να σου δώσω την καρδιά μου στην παλάμη
αν θέλεις, πάρ' τη.
Γιατί τώρα και η νύχτα κι η μέρα υπάρχουν μόνο όταν είσαι εδώ
αυτός ο απαλός μεταξωτός ψίθυρος στον ώμο μου
χίλια κεριά τον ουρανό γέμισαν
για να φωτίσουν τους δρόμους που η αγάπη ταξιδεύει