Inn i ein fjord på Møre,
Ein færingsegl klar lå,
Ein kjempekar set seg ved åren,
Og ror utom øyar og bår.
Og Ragnvald Jarl han merti,
Min son utleggar no,
Langt aleine du no fara,
Om får kongen freden og få.
Og det var Rolv Gangar,
Sine skip let han drengine ro,
Det bar til dei keltiske strender,
Kring i landi der han for.
Dei legger ut på havet,
Til vinden bar dei mot land,
Eit nes utom holmar og fjordar,
Dei kalla det landet Bretagne.
Og Rolv han steig i sadlen,
Men foten i marki tok han,
Dei folki som lærte han kjenne,
Dei han kalla Rollon le Marchant.
Og Rolv han flakkade vidre,
Han nord med landet for,
Ein grønnøyd møy han møtte,
Og i Normandie hell dei til no.
Så møt dei frankarkongen
Om du landet vær i a vil,
Skal du og dine ha landet,
I len til evig tid.