Падушкі радком з акном --
I за рэўнасцю адзін-нуль кошт:
Ўжо трохі папробіла
Ізаляцыю на нёврах мне.
Ты стамiў тугой, душка.
Малéнькі нерваў зрыў,
Слёзы з прысвячэнiнем.
Ў галаве маёй, ў бяспецы ты...
Гад ты, хто цябе даў?
Шшш…
Зірні (ты…) ж пад плацце мне, --
Таямніц няма ж;
Ты заўсёды з ма(-iм) левым бокам, --
Ў доме дзе рэўнасць жыве.
Прыпеў:
Ах, рэўнасць жа, як зáйздрасць йна!
Тóе любасць, так павінна быць яна/жа.
Не магу -- я заснуць, --
Мне не страшна, -- бо не кожны дзень!
Ложка, -- як манастыр!
Мне не страшна, -- бо не кожны дзень!
Гад ты!
……….
Падушкі радком з акном --
I за рэўнасцю адзін-нуль кошт…, йе…
Ўжо трохі папробіла
Ізаляцыю на нервах мне.
Ты стамiў тугой, душка.
Слышыш…
П'яна маё дэкальтэ:
Ты хутчэй жа, -- састарэй,
Каб ніхто цябе больш не любіў, --
Ніхто бы, -- толькi я бы.
Шшш...
Зірні ты ж пад плацце мне, --
Таямніц ня(-ма), зна-ш,
Ты заўсёды -- так левым бокам, --
Ў доме дзе рэўнасць жыва.
Прыпеў:
Ах, рэўнасць жа, як зайздрасць яна!
Тó(-е) любоў i, -- так павінна быць жа.
Не магу я заснуць, --
Мне не страшна, -- бо не кожны дзень!
Ложка, як манастыр!
Мне не страшна, -- бо не кожны дзень!
Гад ты!
Прыпеў