Sólarglæta augnarlokin fjögur bærast hægt,
Ferðinn senn á enda hvíði því að enda
Nærð mér ekki á fætur því að ljósið mitt er flækt
Við þinn undur bjarta samhljómin morguninn,
Sumt er sagt en flest er ósagt seigi sem minst
Eingin veit hvað annað finnur eithvað annað
Sama hvað ég stilli mig þá vex þetta inst inni
Óstjórnlega bjart og alveg helgað þér
Bögnin hreifist útsofinn rödd,
Eífur eimbeitingar sviðið inn í annann dag,
Ég held með ugg og og úngri,
Aftur ég sé þig hverfa, aftur ég sé þig snúa
Aftur ég finn mig snúa, aftur ég finn mig birtast
Með þér ég finn mig hverfa, með þér ég sé þig hverfa
Frá mér ég veit að ég er, frá mér að elska þig.
Óráð snerting augnaráð ýmist heit og kalt.
Eingin leið að skilja bannað að vilja,
Undarlegur óskundi að hjarta mitt sé falt
Fyrir orð sem eiga líklega einga stóð,
Tjaldið fellur augun opnast hægt,
Undrandi í nýju ljósi yfir sviðna jörð
Ég lít og undrast hugar flug mitt.
Aftur ég ség þig hverfa, aftur ég sé þig snúa,
Aftur ég finn mig snúa, aftur ég finn mig byrtast,
Með þér ég finn mig hverfa, með þér ég sé þig hverfa,
Frá mér og verð að hverfa, frá þér og umvef hjarta mitt