Καλημέρα, παιδιά, καλημέρα
Κάθε μέρα με υποδέχεστε με χαμόγελο
Καλημέρα, παιδιά, καλημέρα
Απ΄το πρωί ως το βράδυ ακούραστα μ'ακούτε.
Ψες βράδυ σκεφτόμουνα πως θα ήταν ο κόσμος μας
αν δεν είχε χρώματα
ο μεγαλύτερος μου φόβος ,ένας κόσμος μαύρος
ένας κόσμος όπου δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
Φοβάμαι όμως πως κάποιοι δυστυχώς
έναν μαύρο κόσμο επιθυμούν
Οι μεγάλοι τό'χουνε σαν διασκέδαση
να κρατάνε πιστόλια, ντουφέκια και σπαθιά.
Γούστα είν'αυτά δεν μας πέφτει λόγος.
Δικά σας και τα γούστα σας, δικά σας τα καπέλα σας,
αφήστε τα χρώματα όμως στα παιδιά
Καλημέρα, παιδιά, καλημέρα
Έχετε δει ποτέ ένα κόκκινο δέντρο;
Καλημέρα, παιδιά, καλημέρα
Έχετε σκεφτεί γιατί ο ουρανός είναι μπλε;
Το σιτάρι είναι κίτρινο, το γρασίδι είναι πράσινο, όλα έχουν χρώμα
Τίποτα δεν αλλάζει στη σταθερή μας φύση
μωβ, πορτοκαλί ,κίτρινο, φούξια, ροζ, χακί, ακόμη και η λάσπη είναι καφετιά.
Οι μεγάλοι τό'χουνε σαν διασκέδαση
να κρατάνε πιστόλια, ντουφέκια και σπαθιά,
αυτό είναι που τους δίνει χαρά.
Γούστα είν'αυτά δεν μας πέφτει λόγος.
Δικά σας και τα γούστα σας, δικά σας τα καπέλα σας,
αφήστε τα χρώματα όμως στα παιδιά
Σε μια χώρα μακρινή, οι άνθρωποι μονοιάσανε
την ώρα όμως που τα όπλα κάναν πέρα
δύο απ'αυτούς έστησαν πόδι και πέρασε το δικό τους
Είχανε μπροστά τους από ένα κουμπί
το ένα ήταν πράσινο και το άλλο κόκκινο
με το ένα με το δύο με το τρία τα πατήσανε μαζί
και έγινε ξαφνικά ο κόσμος μας μαύρος
όπως τον ήθελαν αυτοί.
Οι μεγάλοι τό'χουνε σαν διασκέδαση
να κρατάνε πιστόλια, ντουφέκια και σπαθιά,
αυτό είναι που τους δίνει χαρά.
Γούστα είν'αυτά δεν μας πέφτει λόγος.
Δικά σας και τα γούστα σας, δικά σας τα καπέλα σας,
τα χρώματα που δεν αγαπάτε
αφήστε τα χρώματα όμως στα παιδιά