Uçurumlardan bıraktım omzumdaki naaşı,
Silemeden gözümdeki yaşı.
Yine benim yüzümden göğsündeki sancı,
Ölene dek evimde kiracı.
Bu saatten sonra gülüm gelme kendine.
Zaten hep cenazede her günüm kendi evimde.
Otuza iki basarken tuz misali doğum günümde,
Yarama sanki düşmanım harcanan kendi kendime.
Gelip bir gün bile kalsan can evimde,
Yalnız değilsin kimler peşinde?
Kararttığın bu dünyanın köşesinde
Ben sandığın gölgelerle.
Beni kurtar bu demir parmaklıktan.
Yine bu hücrede yalnızlık var.
Beni sakladığın yerleri sana söyletmek için yalvarmışlar.
Beni ele vermez sandım gönlün onu bile kandırmışlar.
Çoktan sönmüş güneşim sensin diye beni kör sanmışlar.
Beni bulamazlar artık saçlarında.
Olamamak kokunda ne acı.
Seni bulamazlar, aktın yanağımdan
Silemeden gözümdeki yaşı.