بخند مادرم
شبها حسرت بزرگ میشه و مثل کوه میشه
تو این کوهها اگه گلوله ای شلیک کنی ، بهمن میشه
تو فرض کن که پسرت بر نمیگرده مادر
با مرگ من بلکه وطن سلامت میمونه
بلکه کوهها در عین دود کردن انحراف پیدا کنند
شاید صدایم همانند شیون و فغان شنیده بشه
بلکه عزیز دردانه ات در تابوت گذاشته میشه
ناراحت نشو مادرم
یک آتشی که دلها رو برشته و سرخ میکنه
یک آتشی که از آن برادرها ضربه میخورند ( اصابت گلوله )
بلکه قلب من ، خون یک پرچم شد
بخند مادرم
باز هم دونه به دونه نم نم بارون می باره
بازم خاک ، موقع رسیدن بهار پر از گل میشه
مادرم تو من رو همیشه تو خوابت ببین
ببین که قلبم درون یک قبر استراحت میکنه