Έχω ξεχάσει το άρωμα σου
και του κορμιού σου την αφή
Εμείς οι δυο για φαντάσου
κόψαμε κάθε επαφή
Κι όμως την ώρα που βραδιάζει
έρχεσε μάτια μου στον νου
γιατί στο βλέμμα σου ταιριάζει
το χρώμα αυτού του δειλινού
Φταίξαμε κι οι δυο
που έγινε καπνός και σκόνη το όνειρό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
που βάλαμε πιο πάνω τον εγωισμό μας
Φταίξαμε κι οι δυό
Που ζούμε μακριά ο ένας απ τον άλλον
Φταίξαμαι κι οι δυό
μα δεν μπορω απ την καρδιά μου να σε βγάλω
Ρωτάω τον παλιό καθρέφτη
αν έχεις άλλον αγκαλία
κι εκείνος θάμπωσε και πέφτει
και σπάει σε μικρα γιαλλιά
κι όπως μαζεύω τα κομμάτια
μάτωσε πάλι η καρδιά
Κι ένα μου δάκρι απ τα μάτια
για σένα κύλησε ξανά
Φταίξαμε κι οι δυο
που έγινε καπνός και σκόνη το όνειρό μας
Φταίξαμε κι οι δυο
που βάλαμε πιο πάνω τον εγωισμό μας
Φταίξαμε κι οι δυό
Που ζούμε μακριά ο ένας απ τον άλλον
Φταίξαμαι κι οι δυό
μα δεν μπορω απ την καρδιά μου να σε βγάλω