Frunnéll’amènta!
E ’a ch’èro durmigliòne e sunnulènto,
io mo mme sóngo fatto matenante.
Ma so’ cuntènto!
(Pecché Ninètta scénne ê ssètte ‘mpunto,
— ê ssètte ‘mpunto — pe Tavèrna Pénta).
Frónn’e granato!
Ê ssètte ‘mpunto adàcqueno Tulèto,
e già d’a primmavèra i’ sènto ’o sciato.
Frunnéll’aruta!
(E cammenanno, cu Ninètta allato,
mme pare ca è dd’a mia tutta sta strata)!
Frónn’e murtélla!
Una vóce dicènte: «’A cóppia è bèlla!
«Isso è murètto - e ’a nénna è biundulélla...»
Frònne e frunnélle!
(Io sto’ cu nu baróne a cucchieriéllo,
e Ninètta è mórista di cappèlli...).