Супраць ветру – стаiць (…адна),
Рукі ўскінуўшы д(-а) начы,
Веру ў сэрцы й душы -- ўсю страцiўшы.
Супраць (Перакόр) бур – крычала йна (крык яе),
А вочы – (што ў…) мёртва-роджанай.
Ўспышка (МЪланка) ёй разбiла неба, й сэрца льды.
Ёй прыйсцi былό адкуль?
У… думках…, да з ласкамі сваймi?
Пекла ж лёс: добры вочы, а -- сляпы!
Супраць часу -- гучны ззыў (крык, клiч), --
Ў падарожжы -- ў Cвету – шлях...
Далікатная яна – што краске ў лiўнь (кветке ўветр).
Хай канец -- Свету – ёсць…
Ёй знайсці б сваю любоў,
З тым – да вéрнецца, няхай! -- Яна у Рай.
Тысячу начэй.., гадоў --
Ў Сусвет -- як верыць ёй -- моц?
Але стала біцца ў ёй сэрца зноў.
Хай заходзiць Сусвет… --
Я жадаю ёй любоў,
З тым – да вернецца, няхай -- яна у Рай.
Тысячу гадоў.., начэй
Ў Сусвет, -- як верыць -- да ёй (?),
А застыламу дай сэрцу -- зноў шлях.
Хай канец Свету – ёсць…
Ёй знайсці б сваю любоў,
З тым – да вернецца, няхай -- яна -- у Рай.