Κάτω από το νερό,
Είναι κρύα και γκρι.
Το καυστικό μου φθινόπωρο,
Ακόμα μία εποχή αποσυντίθεται.
Άνοιξε το Κούφιο,
Και οι τοίχοι μου πέφτουν.
Σου λέω είναι πρόβλημα,
Όταν δεν είναι κανείς τριγύρω.
Όμως τότε,
Ξέρω τι πάει λάθος,
Θεέ μου, μπέρδεψες τα πάντα!
Ξέρω πως έχεις φύγει, φύγει, φύγει,
Εδώ θα βάλω το όριο!
Θα βάλω το όριο μου.
Καίω τους καθεδρικούς μου,
Γιατί δεν προσεύχομαι πια.
Κοίτα όλους αυτούς τους ανθρώπους, τραγικά μικρά ανθρωπάκια,
Χαμογελάνε και δεν ξέρουν γιατί.
Όμως τότε,
Ξέρω τι πάει λάθος,
Θεέ μου, μπέρδεψες τα πάντα!
Ξέρω πως έχεις φύγει, φύγει, φύγει,
Εδώ θα θολώσω το όριο μου.
Θα θολώσω το όριο μου.
Τα σπίτια μας είναι στοιχειωμένα, σκοτεινά και εγκαταλελειμμένα,
Έχουν φτιαχτεί από τα μυστικά μου και την ντροπή!
Μωρό μου το θέλω...Ξέρω πως δεν το αξίζω,
Δεν μπορώ καν να σου πω το όνομα μου.
Όμως τότε,
Ξέρω τι πάει λάθος,
Θεέ μου, μπέρδεψες τα πάντα!
Ξέρω πως κάνεις λάθος,
Θεέ μου, μου πήρες τα πάντα.
Ξέρω πως έχεις φύγει, φύγει, φύγει,
Εδώ θα ξεπεράσω τα όρια μου!
Ξεπερνάω τα όρια μου.