Ο έρωτάς σου είναι εντελώς τρυφερός
Σφυρηλατημένος από αναμνήσεις
Κι εν αγνοία του είναι ουρανός στο παράθυρο
Που μου ανοίγει το πρωί
Ο έρωτάς σου με χωρίζει στα δύο, η Δύση
Με μαχαιρώνει ξανφικά
Και με κάνει μια μάζα που διαμορφώνεται
Σε μια φλεγόμενη αυταπάτη
Πες μου αν μασάω την πράσινη μέντα της φωνής σου
Ή αν βάζω μπάλωμα στην ψυχή μου
Δέσε με στον δεξιό αντίχειρα της καρδιάς σου
Και πες μου πώς είναι ο έρωτάς μου στον δικό σου
Κρύος, Κρύος
Σαν το νερό του ποταμιού
Ή ζεστός σαν νερό του σιντριβανιού
Θερμός, Θερμός
Όπως ένα φιλί που σωπαίνει
Κι αναφλέγεται αν είναι μήπως αυτό που θες
Ο έρωτάς σου ξυπνάει και πλένει το προσωπάκι του
Με βρέχει με τριαντάφυλλα
Κι εν αγνοία του είναι ένας γαλαξίας
που στροβιλίζεται και μου δίνει ζωή
Τον έρωτά σου τον φυλάω μες στα μάτια μου
Σαν ένα δάκρυ
Και δεν κλαίω για να μη φύγουν
Τα φιλιά σου από τα μάτια μου
Πες μου αν μασάω την πράσινη μέντα της φωνής σου
Ή αν βάζω μπάλωμα στην ψυχή μου
Δέσε με στον δεξιό αντίχειρα της καρδιάς σου
Και πες μου πώς είναι ο έρωτάς μου στον δικό σου
Κρύος, Κρύος
Σαν το νερό του ποταμιού
Ή ζεστός σαν νερό του σιντριβανιού
Θερμός, Θερμός
Όπως ένα φιλί που σωπαίνει
Κι αναφλεγεται αν, ίσως, είναι αυτό που θες
Θα μπορούσε να είναι ένα φαναράκι
Που φωτίζει το φως σου
(που φωτίζει το φως μου)
Μέχρι να θελήσεις εσύ
Κρύος, Κρύος
Σαν το νερό του ποταμιού
Ή ζεστός σαν νερό του σιντριβανιού
Θερμός, Θερμός
Όπως ένα φιλί που σωπαίνει
Κι αναφλέγεται αν είναι μήπως αυτό που θες
Κρύος, Κρύος
Σαν το νερό του ποταμιού
Ή ζεστός σαν νερό του σιντριβανιού
Θερμός, Θερμός
Όπως ένα φιλί που σωπαίνει
Κι αναφλέγεται αν είναι μήπως αυτό που θες