Άδεια η έπαυλη , τη βροχή λίγο πιο έξω απο την παραλιακή
Είναι η ενέργεια τώρα που νιώθω στη ψυχή μου
Σαν μια αράχνη, υπάρχει ένας ιστός που τον έχεις υφάνει
Εκεί που υπήρχε παλιά ένα φάντασμα τώρα είναι μια καρδιά
Και ω ναι με κάνει να νιώθω άβολα
Τώρα ακούω στο διάδρομο θορύβους
Πολυθρόνες να κουνιούνται απο μόνες τους
Σε ερωτεύομαι
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Μετά το χιόνι στο δάσος έχει ησυχία
Αυτό είναι τώρα το κλίμα σ' ένα κομμάτι μέσα στη ψυχή μου
Σαν μια αράχνη, υπάρχει ένας ιστός που τον έχεις υφάνει
Εκεί που υπήρχε παλιά ένα φάντασμα τώρα είναι μια καρδιά
Και ω ναι με κάνει να νιώθω άβολα
Τώρα ακούω στο διάδρομο θορύβους
Πολυθρόνες να κουνιούνται απο μόνες τους
Σε ερωτεύομαι
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τώρα ακούω στο διάδρομο θορύβους
Πολυθρόνες να κουνιούνται απο μόνες τους
Σε ερωτεύομαι
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου
Ντου, ντου , ντου, ντου , ντου
Ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου , ντου, ντου
Ντου, ντου , ντου, ντου , ντου
Είναι τρομαχτικό αλλά ωραίο
Τώρα ακούω στο διάδρομο θορύβους
Πολυθρόνες να κουνιούνται απο μόνες τους
Σε ερωτεύομαι
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τώρα ακούω στο διάδρομο θορύβους
Πολυθρόνες να κουνιούνται απο μόνες τους
Σε ερωτεύομαι
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει
Τόσο που με φρικάρει