Φωτιά [Fotia] lyrics

Δεν είναι η νύχτα που με μεθάει

Ούτε και ο χρόνος που σα σφαίρα γυρνάει

Γύρω απ' το σώμα σου μόνο

Δεν είναι ο έρωτας που με γελάει

Ούτε η ανάγκη που σαν αίμα κυλάει

Μεσ' τις φλέβες μου και ματώνω

Είναι που καθημερινά φεύγουμε όλο και πιο μακριά

Δεν με αγαπάς αληθινά

Και έχει πια φύγει η

Φωτιά που μεσ΄την καρδιά που μας έκαιγε

Και μου έλεγες δε θα σβήσει

Φωτιά μεσ΄την καρδιά που μας έπαιρνε

Σε αστέρια που δεν θα δούμε ποτέ

Αν έμεινε λίγη στάχτη

Καν'την απόψε αγάπη

Δεν είναι η μέρα, η δουλειά και ο ρυθμός

Ούτε κι ο κόσμος που είναι τόσο μικρός

Που με κάνω εδώ να παγώνω

Δεν είναι η ζωή που έχει γίνει αριθμός

Ούτε ο χειμώνας και ο ψυχρός καιρός

Που τα βράδια τόσο κρυώνω

Είναι που καθημερινά δε με φιλάς όπως παλιά

Δε μου μιλάς ειλικρινά και έχει φύγει η

Φωτιά που μεσ΄την καρδιά που μας έκαιγε

Και μου έλεγες δε θα σβήσει

Φωτιά μεσ΄την καρδιά που μας έπαιρνε

Σε αστέρια που δεν θα δούμε ποτέ

Αν έμεινε λίγη στάχτη

Καν'την απόψε αγάπη