Όταν στα μάτια με κοιτάς
Δεν με βοηθάς
Όλα σου φαίνονται βουνά
Κι εγώ η λύση
Έχω ραγίσει
Και σα νύχτα με πονάς
Που το ξημέρωσε
Χωρίς να βρει μια λύση
Τραγούδια πνίγονται μες το φωταγωγό
Παραμιλάει μια κοινόχρηστη αγωνία
Κάποτε σου ‘λεγα οι άλλοι κι όχι εγώ
Έχουν στριμώξει τη ζωή σε μια γωνία
Κάποτε όνειρα είχα δει χρωματιστά
Και στα νησιά τους θησαυρούς μου είχα αφήσει
Τώρα στο βλέμμα σου παράθυρα κλειστά
Που έξω τον κόσμο μια για πάντα έχουν αφήσει
Κλείνω παλιούς λογαριασμούς
Λύνω δεσμούς
Χάνω το νόημα
Στο τίποτα που ζούμε
Εσύ που ψάχνεις στους παλιούς
Προορισμούς
Μα εγώ γλιστρώ
Σε ένα «μπορεί» κι ένα «θα δούμε»