Тут цяпер пра вядомае кажу,
Пустата... як па-дурному (недарэчна) можа ўсё.
У словах -- моц, ды дзеi -- гук,
Бо праўда ў іншым ёсць.
Хацела ўсё...
Цяпер упэўнена (Мая пазiцыя), не хвалююся...
(Мая пазiцыя – упэўнена)...
Я згубіла сябе, дзе ж рэальна я?
Гудзiць (гучыць) ў галаве…
Дзіўны тон (кліч) – фатальны лёс.
Я не здаюся...
Чакання – будзе ўсё
(Наперадзе -- маё),
Павінна нешта быць.
Не хачу чакаць!
Не хачу я...!
Не хачу чакаць!!
Поспех нiбы праклят, -- мне (…i) не ўсміхаецца!
Няма шанцу паказаць магчымасці!
Схаджу я з розуму!
Поспех быццам пракляты, -- мне не ўсміхаецца!
Няма шанцу праявіць магчымасці!
Схаджу я з розуму!
Вось я тут i галаву ў пясок,
Вось клянуся, я -- не вінаватая.
Я не хачу паўзцi, тануць…
Я ўсё -- сама.
Хацела ўсё...
Цяжка верыць, але…
Буду на вяршыні Свету я стаяць
І ўсміхацца.
Хто мне скажа, дзе наогул Свет?
Хто мне скажа, як туды дайсцi?
Чакаць я не хачу!
Не хачу я...!
Не хачу я...!
Не хачу чакаць!
Хрэнава ўдача больш не ўсміхаецца мне!
Дзе жа шанц -- здольнасць паказаць маю?!
Схаджу я з розуму!!
Хрэнава ўдача больш не ўсміхаецца (…ды) мне!
Дзе жа шанц -- праявіць мне здольнасці?!
Схаджу я з розуму!!
Хацела ўсё...
Цяжка верыць, але…
Буду на вяршыні Свету я…
Чакаць больш не хачу!
Не хачу чакаць!
Поспех нiбы праклят, -- не ўсміхаецца ён мне!
Няма шанцу паказаць магчымасці!
Схаджу я з розуму!
Хрэнава ўдача мне не ўсміхаецца надзеяй!
Дзе жа шанц -- праявіць мне здольнасці?!
Схаджу я з розуму!!
Хрэнава ўдача не…!
Хрэнава ўдача не…!
Хрэнава ўдача мне... не ўсміхаецца больш мне!
_________________________________________
Тут я кажу пра вядомае (адкрыццях),
Пустата (спусташэнне)... як па-дурному (недарэчна) ўсё можа быць.
Мае словы -- моцныя, мае дзеянні -- нямоглыя (слабыя),
Праўда ў іншым (адрозніваецца ад вядомага).
Я хацела ўсё... Я хацела за ўсё...
Цяпер я стаю тут (маю пазiцыю), не дазваляючы злавацца (не хвалюючыся)...
Я згубілася ў сваім мінулым, (на самай справе і…) ў рэчаіснасці.
Гэта гудзiць (нудзiць) у маёй галаве,
Дзіўным тонам (Фатальным клічам) яно гучыць.
Я не згубілася...
Я думаю, усё яшчэ наперадзе.
Я думаю, што павінна быць нешта большае.
Я не хачу чакаць!
Я не хачу...!
Я не хачу чакаць!!
Пракляты поспех не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць мае магчымасці! (Праявіць свае здольнасці!)
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Пракляты поспех больш не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць мае магчымасці!
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Вось тут я хаваю сваю галаву ў пясок,
Вось я клянуся, я – бязвiнная (не вінаватая).
Я не хачу поўзаць, я не хачу тануць (трацiць моц, сумаваць),
Усё – “ў маіх руках” (Усё -- як вырашу сама).
Я хацела ўсё...
Так, у гэта цяжка паверыць,
Але я буду стаяць на вяршыні Свету
І ўсміхацца зверху.
Хто мне скажа, дзе гэта наогул?
Хто мне скажа, як туды дабрацца?
Таму што я не хачу чакаць!
Я не хачу...!
Я не хачу...!
Я не хачу чакаць!
Пракляты поспех не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць -- на што я здольная!
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Пракляты поспех не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць, што я магу!
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Я хацела ўсё...
Так, у гэта цяжка паверыць,
Я буду стаяць на вяршыні Свету,
Таму што я не хачу чакаць!
Я не хачу чакаць!
Пракляты поспех не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць мае магчымасці!
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Пракляты поспех не ўсміхаецца мне!
Няма шанцу паказаць мае магчымасці!
Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму! Я схаджу з розуму!
Праклятая ўдача поспех не...!
Праклятая ўдача поспех не...!
Праклятая ўдача поспех не... усміхаецца мне!