Baştan aşağıya
Aşağıdan yukarıya, ben dururum
Özünde unuttum
Düşüncelerimin ortasında
Güvenliğimden çok uzakta
Resim burada
Anılar benden kaçmayacak
Ama neden umursamalıyım?
Sonunu göremeyeceğin kadar karanlık bir yer var
(Gökyüzü geri çekilir) ve savunulamayacak bir dehşet yaratır
Yağmur damlayan asidik sorular gönderir
Zorla, telkin gücüyle
Sonra sıkıca kapanmış gözlerle bakarak pası ve çürük tozu düşünürsün
Ve bir ışık huzmesi zemine akar
Ve sahte paslanmış dünyanın üzerine dökülür
Gözler rahatlayarak açılır ve yine karanlık basmıştır
(Nakarat)
Köprü
Anılarında beni bulacaksın
Gözlerin alev alev yanacak
Karanlık beni sıkıcı tutuyor
Ta ki güneş yükselene kadar
Etrafta dolaşarak
İniş ve çıkış bağırışları
Sürekli seste ortaya çıkan kirlilik
Tekerlekler etrafta döner ve gün batımı
Sokak lambalarına, tel örgüye ve betona sızarak geçer
Üstüne resim çizilmiş küçük bir kağıt parçası
Rüzgar gidene kadar sokaktan aşağıya süzülür
Şuanki anılar o zamanki resim gibi
Kağıt bir kere buruşturulduğunda tekrar mükemmel olamaz
(Nakarat)
(Köprü)
İşte şimdi beni iş üstünde yakaladın
O düşünceyi geri getirdin
Sana söylüyorum
Senin içini doğrudan görebiliyorum
(Köprü)